^{Maziden Sesler}Harb-i Umumî'de Anadolu, Suriye ve Filistin Hatıratı

Harb-i Umumî’de Anadolu, Suriye ve Filistin Hatıratı başlıklı ve Mülâzım-ı Sânî (Teğmen) Şâkir tarafından yazılan bu hatırat, 19 yaşında bir teğmenin Filistin’deki harp cephesine katılma maksadıyla yola çıkışını ve dâhil olduğu harp cephesinde yaralanarak İstanbul’a dönüşüne kadarki serüvenini anlatmaktadır. Yola çıktığı 26 Kasım 1917’den İstanbul’a döndüğü 20 Temmuz 1918 tarihine kadar yaklaşık 8 aylık bir serüvenine tanık olduğumuz Teğmen Şâkir, hem yol güzergâhını hem de harp cephesindeki vaziyeti kısa fakat, kendince, kıymetli yönleriyle anlatmaya gayret eder. Böylece hatırat, salt bir harp günlüğü olmaktan çıkarak kısa bir seyahatname hüviyetine de bürünür. 19 yaşında bir teğmenin; memleketini müdafaa için ansızın kendini ateş hattında bulması, düşmanla karşı karşıya kalacağını düşündükçe yaşadığı korku hâli ve yaralandıktan sonra duyduğu ölüm kaygısı, şüphesiz, bütün tarihî açılımların/donelerin üzerinde ruhî bir çöküşe delalettir.

Ne var ki isimler, yaşlar, doğum-ölüm yeri, ana-baba adı ve eğitim düzeyi gibi veriler değişse de Teğmen Şâkir’in yaşadıkları, savaşın dehşetiyle burun buruna gelmiş ve onunla aynı pratiği paylaşmış kişilerin tecrübelerini yansıtmaktadır. Bu hatırat vasıtayla tarihsel olgulardan bir nebze uzaklaşıp savaşın insan üzerindeki maddî ve manevî tesirine odaklanmak, bununla birlikte harp ve gündelik hayat bağlamında bir okuma yapmak/yaptırılmak istenmiştir.